نهنگ نهنگی‌ست كه خوابش كرده‌ام تار و پودش را به اقيانوس ريخته‌ام و از مرزهای لوط گذشته‌ام! اينجا اسكلتی بود كه بر فقراتم [...]

زل می‌زنم به صورت ابری که در تکّه‌تکّه‌هاش پر از روح است ابری که تا همیشه نمی‌بارد ابری که درد دارد و مجروح [...]

با قدم‌هات روی ریل قطار می‌زدی سوت توی حافظه‌ام روح من بعد گفتنِ «چی‌ چی؟» داخل کوپه‌ام ولو می‌شد مبتلاتر شدم به آلزایمر [...]

بزرگ شدم بالاخره دستم به پریز رسید و به بالای یخچال قدم از پدرم بلندتر و زورم بیشتر از زنبیل مادر حالا می‌توانستم [...]

اعجاز خسته می‌شود از عجزم از دست‌های بسته و سیمانی در من هنوز کورهْ اُجاقی هست تبخال‌های یک تبِ طولانی یعنی هنوز شعله‌ورم، [...]

شرمم از اشتباه آویزان یک تباه از تباه آویزان شده‌ام مثل ماه آویزان از شب توی راه آویزان شده‌ای اشتباه بدترِ من که [...]

تو را خودت بنویس و خودت بخوان و ببندت که دست من نرسیده به نامه های بلندت: «کسی به دار کشیده ست پرده [...]

مانند یک تفاوت فرهنگی با سطحِ فکرهای تو می‌جنگم کنجِ هزارتوی خیالاتت مجموعه‌های مرده‌ی فرهنگم مانند یک روایت تاریخی در من دروغ و [...]

تو رفته‌ای و پریشانم کسی مراقب حالم نیست سقوط می‌کنم و انگار کسی به فکر زوالم نیست صعود میکنم از یاسم به قله [...]