ما مرده‌ایم توی تمامیِ جنگ‌ها گُل می‌برند سمت مزارت تفنگ‌ها حالا برای کشتن ما گریه می‌کنند دارند می‌چکند تمامِ فشنگ‌ها زل می‌زنم به {ادامه}

پاییز از میانه گذشته؛ درختان شهر اما همچنان سبزند بیچاره خیابان! صورتش را با سیلی سرخ نگه داشته‌اند با خون! به جای برگ‌های {ادامه}

حرکت کرده انفجار از ما توی ماشینِ قبل ترکیدن بوق‌هایی که فحش داد از کاف کاف‌های رکیک توی دهن! خون رسیده به مغز… {ادامه}

شب بود و ما فقط به تماشا نشسته‌ایم شب ماند و ما فقط به تماشا نشسته‌ایم تاریخ بی‌شرافت ما را نگاه کن سر {ادامه}

با دست‌هایی زرد از پائیز با صورتی گریان‌تر از بهمن دنبالِ آزادیِ خردادم دنبالِ سوزن در دلِ خرمن می‌رفتم از شادی به هیچستان {ادامه}

کبریت را انداختم در پمپ بنزین سیگار‌های شهر را خاموش کردم رفتم به سمت ایستگاه مترو و بعد در غار تنهایی تو را {ادامه}

با دلهره از ترسِ مرگت، خودکشی کردم این زندگی، هر روز سرد و ساکت و گَس بود درگیر با سرگیجه‌های ممتدِ هرروز هر {ادامه}

تو را که از آب می‌گرفتند مرزبانان بودند نه ماهیگیران مراقبان کاخ ریاست جمهوری مبادا از مرز کاخ بگذری. تو را که از {ادامه}

باید جایی همین اطراف باشی جنگ‌های استخوانی با دو نیمه شروع شد شُمالم بیرون می‌زد دهانه‌ات را گِرداگِرد دست به دهانش گرفته‌ام دهانش {ادامه}

پشت هم، خواب دیدن از کابوس فکر تو در سرم، جنون شده بود روی خوابم مدام، می‌بارید آسمانی که رنگ خون شده بود {ادامه}