گلوله جیغ می‌کشد، به قلبِ من نگاه کن کلاغ روی خون نِشست، به ردِّ خون نگاه کن زبانِ آتش آمده به «آشیانِ فاخته»۱ {ادامه}

به کدامین گناه کشته شُدید؟! ای بلادیدگان در اعصار وارثِ رنجِ دائم‌التکرار ارحم‌الراحمین در کشتار؟! رَبًنا آتِنَا… عَذَابَ النًار… شمس لااختیاره‌ی مجبور یوغ {ادامه}

توی امید‌های به شک خورده در دست‌های خشک و ترک خورده از چشم‌های خیس کتک خورده جز بوی انتظار نمی‌آید هی سرفه سرفه {ادامه}

این شهر جدولی‌ست پر از پرسش پرسیده از تمام نبایدها از روز بهتری که نمی‌آید پرسیده از ادامه‌ی شب… امّا حاکم نشسته کنج {ادامه}

بدون کوچکترین حرکتی به چشم‌های گود‌رفته‌ی من زل بزن و شلیک کن به تاریکی که من از این روشنی چیزی ندیده‌ام جز گلدانی {ادامه}

من از کدام خیابان مشترک نروم کدام روز به آبان مشترک نروم چگونه بگذرم از خاطرات خیس کسی و بی‌امان پی باران مشترک {ادامه}

برادران من که بوی خون را نفس زدید! شهر، دودناک است کسی که صبر می‌کند هلاک است کمک کنید تا نفس بگیریم درنده‌خوترند {ادامه}

چراغ بنزین‌ها که روشن شدند پیاده شو با من برقص از تمام بلندگوها آهنگ شاد پخش می‌شود وقتش رسیده که بوسه‌ی فرانسوی بگیریم {ادامه}

در عذابِ در عتابِ در شکستِ در ستیزم آی ملت! کو قرنطینه؟ ببندیدم… مریضم لخته‌های خونم از سم… سکته‌ی آهم دمادم نیش سرمایه {ادامه}