از قالبِ غزل به رباعی پناه برد خود را به هر بهانه به‌سمتِ گناه برد! از عاشقی نوشت و هوس را حلال کرد [...]

باید به خودم می‌رسیدم از میان شیهه‌ی اسب‌های بی‌بخار! لای نیزارهای سربی آسمان اشتباهاً خونی از وسط جنگل آسفالت گذشتم تا به خودم… [...]

بارون زنو گرفته و شب نیمه‌ی منه خورشیدِ توی صفحه‌ی لپ‌تاپ، روشنه بغضِ سیا‌‌سفیدِ یه رنگین‌کمون می‌شـ ـم/ـه توو فیلم صامتی که رُل [...]

[بوسه‌ای زد به من و زود مرا آتش زد خستگی توی تنش بود، مرا آتش زد] یک جهان خسته‌ی خواب و تن تو [...]

من شعرهای پاک خودم را گفتم اما سكوت هم كردم، بسيار آن‌ها هم سكوت‌های پاک خودم بودند حق با شماست وقت سكوت، شعر؛ [...]

با چشم‌های بی‌جریان همیشه تر از زندگیت خسته‌تری، از همیشه‌تر شب را کسی به دامن آبیت دوخته خورشید نیمه‌یخ‌زده‌ی نیمه‌سوخته باران دود می‌چکد [...]

از قورباغه‌ای که می‌کند غُرغُر دست و پاگیرتر و از من که می‌کند مرا زخمی واگیرتر افتاده‌ام به دریایی که سرخ‌تر از تابه [...]

گلوله جیغ می‌کشد، به قلبِ من نگاه کن کلاغ روی خون نِشست، به ردِّ خون نگاه کن زبانِ آتش آمده به «آشیانِ فاخته»۱ [...]

به کدامین گناه کشته شُدید؟! ای بلادیدگان در اعصار وارثِ رنجِ دائم‌التکرار ارحم‌الراحمین در کشتار؟! رَبًنا آتِنَا… عَذَابَ النًار… شمس لااختیاره‌ی مجبور یوغ [...]