در بسته‌ام به روی جهانی بدون شرح افتاده‌ام به شرح فروپاشی تنم نزدیک‌ها نمی‌شنوندم… گرفته‌اند… کوهم که زیر گوش خودم حرف می‌زنم خونم، {ادامه}

سرم سنگ است و دلتنگ کمی شیشه که غمگین بشکنم در وهم چشمانت میان این‌همه آدم ببین عشقم شده یک گاو لاغر سهم {ادامه}

به دوست شهیدم مجید نقیان و شهدای نفتکش سانچی یک بغض سنگین توو گلوم گیره هر لحظه داره بیشتر می‌شه دریا رو آتیش {ادامه}

با لاله‌های سرخ درگیرم تفسیر کن جنگ جهانی را مثل سگان گشنه می‌لیسم این دست‌های استخوانی را هه هه بزن زیر تنم امشب {ادامه}

مثل پتو کشیده تو را روی… روییده است زیر هیاهوی یک تخت خشک! برکه‌ی ‌بی قوی… ماهی نمی‌رود سر قلّابم! خورشید پای گاز {ادامه}

به خون‌بازی تنزّل کن عقاب و گرگ را تا سگ بچرخان لول و بی‌رحمانه بگذر با سرنگ از رگ ‌ بپاش از در {ادامه}

گردن کشیده، مستِ هماغوشی‌ات ولی با گیجِ بوسه‌های تو، من ‌آشناترم یک عمر تاب داده و لالایی‌ات شده هربار این منم که تو {ادامه}

فصل درد است گل از بغض تنم می‌شکفد زخم از روزنه‌ی پیرهنم می‌شکفد مرگ انداخته بر هیبت من سایه‌ی خویش وعده داده‌ست مرا {ادامه}

موزاییک هشتم، موزاییک نهم، برگرد ◾️ از سنگ‌فرش خیسِ ماه مهر دانشگاه تا چشم‌های خشک و خوابِ خالی ارواح چیزی نمی‌‌دانی از این شیب {ادامه}