رو کرده‌ای دوباره به من بعدِ قرن‌ها بعدِ هزار و سیصد و یک بُرهه انزوا تنهایی مزخرفِ من خوبِ خوب بود سیگارِ بعدِ {ادامه}

مست بودم میان تلویزیون گم شدم بین حال و آینده فحش می‌/ داد/ زد درِ گوشم – «با سپاس از سکوتِ بیننده!» می‌شود {ادامه}

از تو سه قطره خون به کجا می‌ریخت؟ وقتی که جیغ بودی و دنیا، کَر! وقتی که تن به شهوتِ تن دادی از {ادامه}

زالو مکید خونِ خودش را بدون درد تریاک، خورد شیره‌ی خود را و نشئه کرد افتاد زیرِ گاریِ خود، مردِ دوره‌گرد سرباز، حمله {ادامه}

به «سین» اوّلِ اسمم، به واجِ آخری‌ام عزیز گم شده در حرف‌های زندگی‌ام که دیر آمده‌ای لحظه‌های نابم را به «ی» رسیده نفس‌هام {ادامه}

اگر چه خوب نشد، این گناه خوبی بود برای عشق، هبوط اشتباه خوبی بود اگر مرور نمی‌شد خدا در این تقدیر نگاه من {ادامه}

روا نبود، کماکان به آب و نان بزند زمانه‌ای که عذابش، به آسمان بزند… دریده‌ای که چنین آش و لاشمان می‌کرد به جا {ادامه}

دختری روبه‌روی من خیره پشت این چشم‌ها چه‌ها دارد؟ اشک‌هایش، سکوت لب‌هایش یک نگاه پر از صدا دارد روح او شاید از بدن {ادامه}