سیلی زدم به صورتِ در آینه کبود خشکم زد از نگاهِ کسی که نبود و بود! از صورتم که مرد شد و زن {ادامه}

وحشی‌ام مثل تیغ در حمام بچه موشی که شکل گرگ شده در سرم توده‌های سنگینی ست که پس از رفتنت، بزرگ شده! چمدان‌های {ادامه}

با شعله‌ی کم داشت حرارت می‌داد او تکه‌ای از گوشت یک ماهی را ماهی به جهان زل زده بود از درزی در پرده‌ی {ادامه}

: رفیق! گوش کن! این…                این صدای خرخره نیست؟ نفیرِ چاقو در سایه‌های کرکره نیست؟ تو {ادامه}

به مناسبت نوروز هزار و سیصد و نود و هشت زمستان آمد و هرگز، بهاری هم نخواهد شد که شاید شعله‌ی خورشید، نمی‌تابد {ادامه}

سلام هستِ من منانه‌ی به باران لَخشیده! تن تنانه‌ی من نشسته باشی به دست به بند انگشت من منانه‌ی در تن فرو چند {ادامه}

قصّه‌ی جنگل‌ است و راز بقا فصل آمیزشِ مباداها آن سناتور که دیر شد رسوا از مقامش نداد استعفا خواست از جفتِ خود {ادامه}

تو بخواهی همیشه می‌تابم نه که مهتاب… نور زرد چراغ برق چشمان گربه‌ای ولگرد خیره، از پشت پنجره‌ به اتاق تو بخواهی همیشه {ادامه}

جهان بی‌بهشت خدای نیمه‌زشت کدام سرنوشت؟! کدام دلخوشی؟! از این زمین پر… از آسمان ببر! تفنگ لاشخور! چرا نمی‌کشی؟ غمی کلیشه‌ای فساد ریشه‌ای {ادامه}