مانند یک تفاوت فرهنگی با سطحِ فکرهای تو می‌جنگم کنجِ هزارتوی خیالاتت مجموعه‌های مرده‌ی فرهنگم مانند یک روایت تاریخی در من دروغ و {ادامه}

تو رفته‌ای و پریشانم کسی مراقب حالم نیست سقوط می‌کنم و انگار کسی به فکر زوالم نیست صعود میکنم از یاسم به قله {ادامه}

تنظیمم کن کوکم کن آنقدر که این ساعت خوب کار کند آنقدر که هر وقت دلت گرفت نزدیک‌ترین چیزی باشم که در دستانت {ادامه}

که قورتم داده غم دنیا بس‌ که غرور من عصا خورده بدبینم از احساس‌های خود پارانویا ذهن مرا خورده وسواس مزمن روی لب‌هایم {ادامه}

می‌خواستم ادامه دهم خود را اندیشه‌ای که کهنه نمی‌شد را دفترچه‌ای پر از رقم و کُد را بنیان‌گذار گریه‌ی بی‌خود را! می‌خواستم ولی {ادامه}

دنیای تخمی توی چشمم باد کرده توی دو چشمم جوجه‌مرغابی خسته! تاریک و روشن می‌شود توی اتاقم چشمک زدن‌های دو مهتابی خسته در {ادامه}

با پانتومیم مضحک خواننده روی سن با پرده‌های پاره شده از تب هنر با یاد نوجوانی و ترسی همیشگی از ژست‌های ریخت‌شناسانه‌ی پدر {ادامه}

بگذار بشکنند مرا سنگ‌هایشان فردا ولی قوی‌تر از این روزها منم بگذار تا لهیده شوم زیر چکمه‌ها بگذار تا به طعنه بگویند من {ادامه}

نورِ «چراغ» خَم شده توی «مطالعه» سایه‌م دوشاخه رو زده توو برقِ‌ناخنم! کلّ اتاق شب شده جز میز و روی اون↓ بازم کتاب {ادامه}