در سینماسایه‌های این هفته با یک درام ماجراجویانه و یک مستند در کنار شما هستیم:
🎬 «انجمن برف» به کارگردانی جی.ای.بایونا/ سمیه شیخی
🎬 «عیار تنها» به کارگردانی علا محسنی/ عباس اصغرپور
«انجمن برف، به انگلیسی: Society of the snow» یک درام ماجراجویانه است به کارگردانی جی.ای.بایونا. این فیلم اقتباسی است از کتابی به همین نام به نویسندگی «پابلو ویرسی». این فیلم نامزد رسمی اسپانیا برای بهترین فیلم بین‌المللی در جوایز اسکار ۲۰۲۴ و همچنین نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب در دسته‌ای مشابه شد.
فیلم برگرفته از داستانی واقعی است و ماجرای سقوط پرواز شماره‌ی ۵۷۱ خطوط هوایی اروگوئه در سال ۱۹۷۲ را به تصویر می‌کشد که از آن به‌عنوان یکی از بزرگترین تراژدی‌های تاریخ هوانوردی جهان یاد می‌کنند. نکته‌ی جالب اینجاست که قسمتی از فیلم در همان محل سقوط هواپیما فیلمبرداری شده که همین قضیه، تجربه‌ی تماشای فیلم را عجیب‌تر و البته غم‌انگیزتر می‌کند.
با اینکه در سال ۱۹۹۳ هم فیلمی به نام Alive در مورد همین حادثه ساخته شد ولی خانواده‌های کشته‌شده‌ها و بازمانده‌ها برای اولین بار اجازه دادند که اسامی واقعی عزیزانشان در فیلم جامعه‌ی برف استفاده شود.
فیلم در واقع روایت تاب‌آوری انسان، میل به بقا و امید است و نشان می‌دهد که چطور در شرایط سخت تمام قراردادهای اخلاقی، قانونی و مذهبی انسان‌ها تحت تاثیر قرار می‌گیرد.
فیلم پر از صحنه‌های دلخراش بوده که با جزئیات زیاد و بسیار هنرمندانه به آن‌ها پرداخته شده است. مثلاً لحظه‌ی سقوط هواپیما آنقدر طبیعی بازسازی شده است که تماشای آن برای مخاطب بسیار دشوار می‌باشد.
بازی‌ها، گریم، موزیک، تصویربرداری، نور پردازی، طراحی صحنه و…، همه و همه به بهترین نحو در خدمت فیلم بود تا به مدت دو ساعت و بیست و چهار دقیقه تماشاگر را غرق در درد و لذت و اشک بکند.
● سمیه شیخی ●
◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️
عیار تنها به کارگردانی علا محسنی، مستند روایتی از زندگی و آثار بهرام بیضایی است. فیلمی که در آن، حرف‌ها، روایت‌ها و صحنه‌هایی از زندگی او مطرح می‌شود که پیش از این در جایی ذکر نشده است.
نام این مستند برگرفته از یکی از فیلم‌نامه‌های خود بیضایی است و در سال ۱۳۹۹ به سفارش «رادیوفردا» ساخته شده است.
بهرام بیضایی متولد ۵ دی ۱۳۱۷، نویسنده و کارگردان ایرانی فیلم و نمایش است.
از فعالیت‌های دیگر او می‌توان به تدوین فیلم، تهیه‌‌کنندگی، مقاله‌نویسی، ترجمه‌ی نمایشنامه، تحقیق و تفسیر شاهنامه، پژوهش‌های تاریخی و ادبی و تدریس در دانشگاه را برشمرد. بیضایی از فیلم‌سازان صاحب سبک و معتبر و از نویسندگان و اندیشمندان برجسته‌ی نمایش و ادبیات نوین فارسی به‌شمار می‌رود. بعضی از نمایشنامه‌های او به زبان‌های دیگری ترجمه و در آسیا، اروپا و آمریکای شمالی چاپ و اجرا شده است.
بیضایی در این مستند از خانواده‌ای میگوید که در آن به دنیا آمده، خانواده‌ای که به دلیل اعتقاد به آیین بهایی، مورد آزار و اذیت قرار گرفته است. همچنین از تفاوتش با اطرافیان میگوید و شروع علاقه‌‌اش به سینما و از سانسور شدن به هر طریق و در هر زمان.
از زندگی شخصی و ازدواجش‌هایش میگوید، از مهاجرت‌های ناخواسته، از حرف‌هایی که به دروغ از زبان او گفته‌اند، از اینکه هیچ‌گاه فکر نمی‌کند از او گذشته باشد، از نگاهش به زندگی میگوید که: «امید دروغین بدتر از ناامیدی است. چون ناامیدی باعث می‌شود که ما دست به عمل بزنیم. «آرش»ِ نوشته‌ی من، فرزند ناامیدی است و در ناامیدی کامل است که دست به کاری می‌زند. درحالی که تاکنون امیدهای دروغین و خودفریبی‌ها سال‌ها ما را به عقب انداخته است.»
از ایران و از اهمیت شاهنامه میگوید، از درد دوری از وطن میگوید، از اینکه اگر در کشور خودش بود چه فیلمنامه‌هایی را به روی صحنه می‌برد و چه فیلم‌هایی را تا به حال ساخته بود.
از «چهارراه» آخرین نمایشی که در خارج از ایران به روی صحنه برده است میگوید و…
بی‌شک بهرام بیضایی یکی از بزرگترین شخصیت‌های معاصر ایران است، نه تنها برای سینما و تئاتر بلکه تاثیرگذاری بهرام بیضایی بر بخش مهمی از روشنفکری و فرهنگ ایران انکارنشدنی است.
شخصاً عقیده دارم بهرام بیضایی با اینکه اسم شناخته‌شده‌ای دارد اما از نسل سوخته است و به آنچه حقش بوده نرسیده است، نابغه‌ای که مهاجرتش کردند و مجبورش کردند به تبعید تن بدهد.
پیشنهاد می‌کنم در کنار دنبال کردن آثار «بهرام بیضایی» این مستند را نیز از دست ندهید.
● عباس اصغرپور ●
