برگرد را بردار از برنگرد، برگرد
لب‌هایم از لمس نام تو برمی‌گردند، برگرد
برگرد من را از کلمه‌های من بگیر
برگرد به بوسه‌ی طولانی که هر بوسه پلی به آن‌سویِ خشم‌های نهان است
فریاد است در برابر بیداد
توقّف است میان دو جنگ
پیغامی که اعتراض خیابانی را زنده نگه می‌دارد
برگرد
تن را جدا کن از تنهایی
تن را جدا کن از پیراهنی که پرچم شکست‌های بسیاری است
تن را به تن کن، هم‌حرارت من! به تن کن
و اتاق
به دمای تازه‌اش تن خواهد داد.
آرش نصرت‌اللهی
