بذارین چشم‌هام قرمز شه، بذارین زار‌زار گریه کنم من درختم که فصلِ پاییزو مثل ابرِ بهار گریه کنم دوست دارم شبیه بچگیام بشکنم کوزه‌های مادرمو خیره‌ شم به دهانِ خشکش و بعد با چکِ آبدار گریه کنم! مثل آدم یه گوشه کز کنم و از غمِ سیبِ زهرمار شده توی چشمِ دریده‌ی شیطان، سنگ‌‌ شم […]

عشق هم درد لاعلاجی بود ارتباطی عمیق با غم داشت طعنه‌هایی کشنده می‌گفتند زخم‌هایم فقط نمک کم داشت من خودم را که خوب می‌دانم اعتمادم به کشتنم داده او که روزی من عاشقش بودم سنگرم را به دشمنم داده آنچه از عشق توی گوشم خواند عقده‌هایش از عشق سابق بود من گره خورده‌ام به ناکامی […]

کهیر باور و دلشوره‌ی نمردن من نگاه تازه و معنای فلسفیدن بود کسی به بودن من طعنه می‌زند هرشب گناه اول من با چرا چریدن بود به زندگی نرسیدم… کنایه‌ی تلخی است درون کوچه‌ی بن‌بست بی‌کسی ماندن به چشم‌های خیالت همیشه زل زدن و برای سایه‌ی شوم خودت رجز خواندن به جبرها، جبروت در اختیارات […]

شبیهِ درد می‌پیچد در اندام خیابان‌ها غم‌آوازِ نشسته در گلوی چاووشی‌خوان‌ها هوا سنگینی‌اش را روی خوابِ شهر پاشیده مبادا بشکند شب در حریم امن میدان‌ها برای عرض‌اندامِ زمستان ابر کافی نیست تگرگ‌آلود می‌بارند بر خورشید، باران‌ها جهان بازیچه‌ی خوش‌رقصی سگ‌های ولگرد است به سازِ برّه‌ها هرگز نمی‌رقصند چوپان‌ها دهانت را نبوییده به جرم دوستت دارم […]

دوباره از نفس خیس اشک لبریزم وَ درد می‌کند از غم، گلوی پاییزم شکسته امنیت شانه‌های پروازم در امتحان پریدن همیشه می‌بازم به قدِّ وسعت دریا غریب و دلتنگم برای معجزه با سرنوشت می‌جنگم کجاست مرهم نامت به زخم ویرانی؟ بگو چقدر بگویم؟ بگو که می‌دانی بگو که معنی فریاد را تو می‌فهمی کجاست روح […]

I can’t breath با دهان پر ناله‌هام داشت مزه‌ی کلر غرق می‌شدم در رسانه‌ها صفحه‌ها سیاه چکمه‌ها سیاه روی دوش‌ها یک جنازه‌ام قبر کهنه با سنگ تازه‌ام I can’t breath حمله کرده‌اند شیرهای نفت دیدی از کفم زندگیم رفت توی لوله‌ها دود می‌شوم با گلوله‌ها شوت می‌شوم با دهان تو آب می‌خورم از طناب دار […]

انگشت دکتر، پلک‌های مرد مسن را پایین کشید. «چند دقیقه‌س سرم بهش وصله؟». دختری که جلوی تخت ایستاده بود با مِنّ و من گفت: «نمی‌دونم. ده دقیقه.» دکتر به عقربه‌ی فشارسنج نگاه کرد: «خب پدرجان، فشارت هنوز پایینه. ناراحتی کلیه یا معده که نداری؟» دختر جلوتر آمد: «چرا آقای دکتر. زخم معده داره». دکتر وصله‌ی […]

هر جمعه‌ ظهر از خانه می‌زد بیرون و مستقیم می‌رفت مصلی؛ عکسی از خودش بین جماعتِ نشسته روی دو زانو می‌گرفت و برمی‌گشت خانه. از وقتی که از زندان آزاد شده بود، تنها برنامه‌ی بیرون خانه‌اش همین بود، مگر این که گاهی زنگ می‌زدند برود گزارش بدهد که دست از پا خطا نمی‌کند. کسی به […]

در کتاب جامع‌الشعراء داستانی درباره‌ی یک شاعر ایرانی قرن ششم خواندم که برایم بسیار عجیب بود. قصدم از مطالعه‌ی این کتاب، بررسی تطبیقی تأثیر شعر یکی از شاعران عرب قرن سوم به نام ابن معتز عباسی بر اشعار شاعران پارسی‌گوی قرون میانه‌ی هجری بود. جامع‌الشعراء مجموعه‌ای از داستان‌ها و زندگینامه‌های شاعران پارسی‌گو است که نویسنده‌ی […]

صدای گریه‌ی بچه امانش را بریده. صبرش تمام می‌شود. سینی را روی میز کوچکی که کنارش قرار دارد می‌گذارد و خم می‌شود تا بچه را بردارد‌. دست‌هایش می‌لرزد. دانه‌های درشت عرق روی پیشانی‌اش می‌نشینند. با گوشه‌ی چادر، عرق را از سر و رویش پاک می‌کند و آخرسر، بچه را در آغوش می‌گیرد. سعی می‌کند شانسش […]

بارها به سارا گفته بودم که بچه نمی‌خواهم و نفرت شدیدی نسبت به مقوله‌ی پدر شدن دارم. سارا هم معمولاً از فرط ناراحتی سرش را پایین می‌انداخت و می‌خواست که دیگر حرفش را نزنم یا اینکه خودش موضوع بحث را عوض می‌کرد. همدیگر را دوست داشتیم و زندگی‌مان بدون هیچ مشکلی پیش می‌رفت. همه‌چیز سر […]

صداها کم‌کم خوابید و سایه‌ای که روی زمین افتاده بود کنار رفت.‍‍‌ همسایه‌ها هم مثلِ او از پشتِ پنجره ناظرِ عبورِ ملخ‌ها بودند، چشم‌ها رو به آسمان، خیره در افق. چند نفری هم انگار به او نگاه می‌کردند. برای یکی‌شان دست تکان داد. چند هفته‌ای می‌شد که با کسی معاشرت نکرده بود. پرده را که […]