عشق… از ياد برده‌ام تو را غصهّ بودی و خورده‌ام تو را! لای دفتر فشرده‌ام تو را دستِ باران سپرده‌ام تو را هر {ادامه}

زرّافه‌ی درازتر از گردن هربار مثل گاو سرش پایین سیمرغ چاق زیر دوتا گنجشک «گافی» بزرگ بود و پرش پایین معشوقه‌ی محجّبه‌ی محجوب {ادامه}

به آسمان خیره می‌شوم و از آبی تمیزش کِیف می‌کنم. قلنبه‌های سفید بالای سرم حرکت می‌کنند و مرا می‌برند به پشت‌بام‌ها‌ی بچِگی. به {ادامه}

به سالنامه‌ی سرگیجه‌هات زل بزنی دوباره پر شوی از الکل، استکانت را که گیج و بهت‌زده، روی تخت بنشینی «فلوکستین»، بفشارد به‌هم‌، روانت {ادامه}

نهنگ نهنگی‌ست كه خوابش كرده‌ام تار و پودش را به اقيانوس ريخته‌ام و از مرزهای لوط گذشته‌ام! اينجا اسكلتی بود كه بر فقراتم {ادامه}

زل می‌زنم به صورت ابری که در تکّه‌تکّه‌هاش پر از روح است ابری که تا همیشه نمی‌بارد ابری که درد دارد و مجروح {ادامه}