«چند چریک شهری در چند قضیه‌ی عاشقانه» نگاهی به مجموعه‌ی لعنت به طهران بدون تو/ سیاوش پارسامنش حمیدرضا ظرافت بحث را با گریزی {ادامه}

سر کشیده‌م “شب چهاردهو” “ماه” توی گلوم گیر کرده! روده‌هام دفع می‌کنن نورو دنده‌هام روحمو اسیر کرده! چکّ‌و‌چک می‌چکه شب از چشمام ریملی {ادامه}

قبلی سی و دو سال، پُر از درده بعدی سی و سه سال، پُر از غصّه آرزو کن… و فوت کن خودتو توی {ادامه}

به روزای پشت سرت فک نکن به روزای آینده دلخوش نباش همه چیزِ این شهرو بردن ولی تو کابوستو روی این شب بپاش {ادامه}

سیگار نصفه توی دستم دود میشه خیره به یه پاکت خالی روی میزم از دور فکرای تو رو می‌خونم امشب تا صبح بیداری {ادامه}

من با این درد زندگی می‌کنم مثل تنهایی تو با خونه‌ت خودمو حبس می‌کنم هر شب توی پیراهنای چارخونه‌ت با خودم حرف می‌زنم {ادامه}