اصلاً حال خوبی ندارم. فکر می‌کنم آخرین دیدار من با مریم باشد و این اصلاً خوب نیست. خودش که پشت تلفن با صراحت {ادامه}

عاشق کتانی‌های بنفش است. موها‌ی بلوندش تا کمرش کشیده شده و همیشه هم قسمت‌های پایینش را می‌بافد. خیلی به آرایشش اهمیّت می‌دهد و {ادامه}

امپراطور را کشته بودند. من صبح که می‌خواستم بروم مدرسه پیدایش کردم. به کلّه‌ی بریده شده‌اش یک نخ کاموا بسته بودند و آویزانش {ادامه}

رستوران پر بود از زن‌هایی که با اشتها و البته با طمأنینه داشتند غذایشان را می‌خوردند. روی میزها دیس‌های گوشت پخته، کبابی، سرخ‌شده {ادامه}

زن در یخچال را باز کرد. توده‌ای از کدو بیرون ریخت و تا بیست‌سانتی‌متری ساق پایش را پوشاند. از میان آنها خود را {ادامه}

عکست از دستم زمین می‌افتد. دوست دارم همان‌جا بنشینم و زار بزنم. استاد صدایش را بلندتر می‌کند. خودم را جمع می‌کنم. دوباره نگاهم {ادامه}

-موهات چه رنگیه؟ -رنگشون کردم، بلوند. -کوتاهه یا بلند؟ -بلند. -رنگ چشمات چیه؟ -رنگ خودشون که میشیه ولی من لنز آبی گذاشتم. -رژ {ادامه}

– داره چه‌كار می‌كنه؟ : خوابه. – چه عجب بلأخره خوابيد. : دير كردی – جلسه‌ی توجيهی بودم. : بيا پستو تحويل بگير. {ادامه}

یکی از مأمورا توی اتاقک بود و تلویزیون می‌دید. از شکاف فلزی دیدم. حواسش به بیرون نبود. مأموری که بیرون ایستاده بود، تابلوی {ادامه}