همیشه تو خونه یه کنج دنجی هست که وقت دلتنگی پناه دردت شه دلت که می‌گیره یکی حواسش هست نذاره تنها شی نذاره {ادامه}

درد توى عضلاتم به خودش مى‌پيچه صورتم پشت نقابى كه زدم مى‌پوسه يک نفر هست كه توى دهنم مى‌خنده يک دهن هست كه {ادامه}

ماه باشی که حل نشی توو آب خسته باشی بغل نشی توو خواب توو خودت کز کنی فرو باشی شرط بستی هزارتوو باشی {ادامه}

یه جنگی که توو من مدامه تویی می‌خوام از نگاهِ تو زخمی بشم یه بمبم که هرچی سرم اومده از این ضامن لعنتی {ادامه}

امشب تهِ این قصه رو “من” می‌نویسم دستای بی‌تابم تو دستِ خودنویسه رو میزِ کارم قهوه‌های نیمه‌خورده‌س چشمای بی‌خوابم بازم از اشک خیسه {ادامه}

طلوع تو وسط صخره‌ها یه معجزه بود درست لحظه‌ی تعلیق بین مرگ و حیات صدات توی سکوتم به گوش من نرسید ولی به {ادامه}