در فرشته‌های کاغذی این هفته می‌خوانیم:
• معرفی «مردی که تاریخ را به پایان رساند و چند داستان دیگر»؛ نوشته‌ی کن لیو/ مینا خازنی
• معرفی «سه‌گانه‌ی نیویورک» نوشته‌ی پل استر/ محبوبه عموشاهی
«مردی که تاریخ را به پایان رساند و چند داستان دیگر» نوشته کن لیو است که در ایران با ترجمه‌ی فردین توسلیان و توسط نشر فانوس منتشر شده است.
این کتاب اولین کتاب منتشر شده از این نویسنده به زبان فارسی است که شامل چهار داستان از آثار کن لیو، تحت عناوین «تغییر حالت»، «شب‌بوی پنهان»، «مادون زبان» و «مردی که تاریخ را به پایان رساند (یک مستند)» است.
کن لیو نویسنده چینی- آمریکایی است که در ۱۹۷۶ در چین به دنیا آمد و در کودکی به آمریکا مهاجرت کرد. مدتی در شرکت مایکروسافت به شغل برنامه‌نویسی مشغول بود و مدتی هم در حوزه‌ی وکالت کار می‌کرد. از ۲۰۰۲ داستان‌نویسی را با نوشتن داستان کوتاه شروع کرد و موفقیت‌ها و جوایزی هم در حوزه‌ی نگارش رمان‌های فانتزی به دست آورد. برای مثال او توانست جایزه‌ی «هوگو» را که یکی از قدیمی‌ترین و معتبرترین جایزه‌ها در زمینه داستان‌نویسی علمی- تخیلی و خیال‌پردازی است، به دست آورد، همچنین او موفق شد جایزه‌ی «نبولا» را که از معتبرترین جایزه‌ها در این حوزه بوده و توسط انجمن نویسندگان علمی- تخیلی آمریکا برگزار می‌شود، کسب کند.
سبک داستانهای کوتاه کن لیو ترکیبی است از فضاهای علمی- تخیلی و فانتزی و البته مسائلی مثل مهاجرت، فرهنگ شرق، بحران‌های زندگی انسان مدرن به وضوح در آثارش به چشم می‌خورد.
چیزی که در مورد آثار کن لیو نظر من را جلب کرد، خلاقیت او در خلق مفاهیم، تصاویر و کاراکترهای فانتزی است که پیش از این در آثار نوشتاری کمتر به آن پرداخته شده است و دست‌کم نگارنده به چنین خلاقیتی اغلب در فیلم‌ها و انیمیشن‌ها برخورده است نه در آثار داستانی.
نکته‌ی جالب توجه‌تر آن است که نویسنده با چنان جزئیاتی به تصویر کردن فضاهای فانتزی [که برای مخاطب ناآشنا بوده و تصور کردن ذهنی آن کار دشواری است] پرداخته که او خود را در میانه‌ی چنین فضاهایی حس می‌کند. به نظر می‌رسد شغل گذشته‌ی او که زمانی در مایکروسافت کد می‌زده به جهان‌بینی و توانایی‌اش در خلق فانتزی بسیار کمک کرده است.
در پایان ترجمه‌ی فردین توسلیان بسیار روان، قابل درک و رسا است که قطعاً در تبدیل این مجموعه به اثری خوش‌خوان موثر بوده است.
● مینا خازنی اسکویی ●
◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️
کتاب «سه‌گانه‌ی نیویورک» نوشته «پل استر» است که توسط «شهرزاد لولاچی» و «خجسته کیهان» ترجمه شده و نشر «افق» آن را منتشر کرده است.
کتاب از سه داستان مجزا به نام‌های «شهر شیشه‌ای»، «ارواح» و «اتاق دربسته» تشکیل شده که پل استر آنها را به ترتیب در سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ نوشته و پس از آن به صورت یک کتاب به نام سه‌گانه‌ی نیویورک منتشر شده است.
شهر شیشه‌ای، اولین داستان کتاب است که با یک تلفن ناشناس به شخصیت اصلی آن یعنی «کوئین» شروع می‌شود. کوئین نویسنده‌ی داستانهای جنایی و معمایی است و طی این تلفن ناشناس به او پیشنهاد می‌شود که به‌عنوان کارگاهی خصوصی، مراقب فردی دیگر باشد. داستان دیگر کتاب به نام ارواح نیز درباره‌ی کارگاهی خصوصی به نام «آبی» است که باید شخصیتی به نام «سیاه» که نویسنده است را تحت‌نظر بگیرد. داستان سوم که اتاق دربسته نام دارد درباره‌ی نویسنده‌ای است که خلاقیتش را برای نوشتن داستان یا شعر از دست داده و به طریقی متوجه می‌شود که دوست دوران کودکی‌اش گم شده است.
شاید در نگاه اول این‌طور به نظر برسد که کتاب حول داستان‌هایی جنایی یا معمایی می‌گردد اما هرچه در کتاب بیشتر جلو می‌رویم و به لایه‌های عمیق‌تری از کتاب دست پیدا می‌کنیم متوجه می‌شویم که کیلومترها با داستان معمایی یا کارآگاهی فاصله دارد. اگرچه که در هر سه داستان، شخصیت کارگاه حضور دارد اما موضوع اصلی، معما یا جنایتی که باید راز آن را بگشاید نیست بلکه مفاهیم عمیق فلسفی‌ست که هر چه در داستان‌ها عمیق‌تر می‌شویم به آنها پی می‌بریم.
کتاب اگرچه از سه داستان مستقل تشکیل شده اما همه‌ی آنها مثل نخی نامرئی به یکدیگر متصل شده‌اند و در چيزهای زیادی مشترکند؛ مثل حضور شخصیت نویسنده در همه‌ی آنها یا اتفاق افتادن هر سه داستان در نیویورک. همچنین هر سه داستان پایانی باز دارند و ما را با سؤالات زیادی در ذهنمان رها می‌کنند. اما این باز بودن داستان‌ها کاملاً در خدمت روایت و مفهوم اصلی آنهاست.
فضای رازآلود کتاب طوری است که انگار هر داستان انعکاسی آینه‌وار از داستان دیگر است. همچنین شخصیت‌ها در هر داستان، انعکاسی از شخصیت‌های دیگر در همان داستان یا داستانهای دیگر کتاب هستند و مثل این است که در اتاقی دربرابر هزاران آینه قرار گرفته‌اند و شخصیت خود را در دیگری می‌بینند و شخصیت دیگری را در خود. همین سرگردانی شخصیت‌های اصلی برای جستجوی هویت خود نیز از اشتراکات اصلی سه داستان کتاب است. همچنین ما نیز با خواندن کتاب انگار وارد مازی بی‌انتها از راه‌های تودرتو می‌شویم که پر هستند از صورت‌هایی که انگار صورت خودمان هستند. کتاب را دوست داشتم و برای خواندن پیشنهاد می‌کنم.
● محبوبه عموشاهی ●
