بررسی نقش موسیقایی قافیه در غزل «محمد علی بهمنی» با رویكردی ساختارگرایانه
نویسندگان: ناصر نیكوبخت، سارا شفیع زاده گروسی
نشریه مطالعات زبان و ادبیات غنایی، شماره 16، پاییز 1394
توجه به موارد مختلف موسیقی شعر (وزن، قافیه و ردیف) در دریافت معانی و حس گوینده در بیان عواطف خود بسیار موثر است، به‌ویژه وقتی شاعر این موضوع را با قافیه در شعر مطرح می كند؛ قافیه را می‌توان مهم‌ترین جلوه گاه موسیقی كناری و اوج هنرنمایی شاعر در آن دانست. محمدعلی بهمنی شاعری غزل سرا شناخته شده است و با توجه به ویژگی غزل‌هایش در جایگاه غزل نو، مبتكر قافیه‌هایی‌ست كه از واژه های متداول امروزی و در عین حال گوشنواز و در ارتباط با سایر تناسب‌ها و صنایع غزلش پدید آمده است. در این تحقیق، سعی شده است تا این نوآوری را در غزل با بررسی نقش قافیه و تناسب آوایی آن با حروف بیت، تاثیر حروف قافیه در القای عاطفه مورد نظر شاعر، موسیقی قافیه و تاثیر قافیه در تشخص لفظی و معنایی مفهوم مورد نظر شاعر، با رویكردی ساختارگرایانه نشان دهد.
