در عذابِ در عتابِ در شکستِ در ستیزم آی ملت! کو قرنطینه؟ ببندیدم… مریضم لخته‌های خونم از سم… سکته‌ی آهم دمادم نیش سرمایه {ادامه}

ما مرده‌ایم توی تمامیِ جنگ‌ها گُل می‌برند سمت مزارت تفنگ‌ها حالا برای کشتن ما گریه می‌کنند دارند می‌چکند تمامِ فشنگ‌ها زل می‌زنم به {ادامه}

پاییز از میانه گذشته؛ درختان شهر اما همچنان سبزند بیچاره خیابان! صورتش را با سیلی سرخ نگه داشته‌اند با خون! به جای برگ‌های {ادامه}

حرکت کرده انفجار از ما توی ماشینِ قبل ترکیدن بوق‌هایی که فحش داد از کاف کاف‌های رکیک توی دهن! خون رسیده به مغز… {ادامه}

«تولّد» : برجِ آزادی حامله‌س… – از کی؟! : بچه‌ی آدمای چَن(د) نسله – غیرقانونیه نگه داره! این یه حکم الهیه! اصله! ◾️ {ادامه}