نمی‌بخشمت نه نمی‌‌بخشمت چه‌ جوری باید دردوُ حاشا کنم
چه جوری تو چشمای معصوم تو کس دیگه‌ای روُ تماشا کنم

خیابون یادم میندازه دردموُ تموم شبام وقف بیداریه
خیال می‌کنم خاطراتم فقط یه فیلم تراژیک تکراریه

رو پیشونی شب قدم می‌زنم خیابون منوُ زیر پل می‌بره
بدون تو حسرت کنار تو شک، نفهمیدم آخر کدوم بهتره

مقصر منم من که خوبم هنوز دارم پا به پای تو جون می‌کنم
تو خوبی مث اولین برف سال مقصر منم من مقصر منم

توو رودخونه‌ی یخ قدم می‌زنی نمی‌ترسی از جاده‌ای که سُره
شبیه دو تا مرغ دریایی‌ام خیابون منوُ مثل سگ می‌خوره

پریا تفنگ‌ساز

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *