همیشه تو خونه
یه کنج دنجی هست
که وقت دلتنگی
پناه دردت شه
دلت که می‌گیره
یکی حواسش هست
نذاره تنها شی
نذاره سردت شه
یه جا که می‌تونی
رفیق چترت شی
برقصی توو بارون
ببندی چشماتو
غماتو بندازی
رو شونه‌ی تاریخ
به یاد اون موها
ببافی رویاتو
«یه گوشه‌ی خلوت
یه کنج دنج خوب
یه چاردیواری
یه گوشه‌ی ساکت
یه کنج بی‌آشوب
که دوستش داری»
نگو کجا یا کی
دلت هوایی شد
بیا و عکساتو
بشین تماشا کن
دوباره روزاتو
به قبل برگردون
همیشه بغضاتو
بخندو حاشا کن
نگاه کن تا شب
همین شب زخمی
به طرح لبخندت
دچار رفتن شه
یه کاری کن لطفاً
فقط واسه یک شب
توو خونه‌ی سردم
چراغ روشن شه
«یه گوشه‌ی خلوت
یه کنج دنج خوب
یه چاردیواری
یه گوشه‌ی ساکت
یه کنج بی‌آشوب
که دوستش داری»
سامی تحصیلداری
