بررسی مولفه‌ی سفر در اشعار اخوان ثالث
نویسندگان: خدابخش اسداللهی ، محمد يحيايی
این مقاله در نشريه مطالعات زبان و ادبيات غنايي، سال هفتم، شماره 22، بهار 1396 منتشر گردیده است.
یکی از مولفه های مكتب رمانتیسم، سیاحت و سفر است. رمانتیك‌ها به سفر اهمیت بسیاری می‌دادند و انواع سفر – جغرافیایی، تخیلی، نمادین و تاریخی- در آثارشان نمود و ظهور بسیاری داشت. از آنجا كه روحیات شاعر رمانتیك با انزوای فردی و بیگانگی از محیط جامعه آمیخته است، بنابراین به رفتن از نقطه معلوم و عزم سفر به مكان نامعلوم – به خصوص شرق- تمایل داشت.
مهدی اخوان ثالث یكی از شاعران برجسته معاصر ایران است. در اشعار وی نوعی رمانتیسم اجتماعی دیده می شود كه گاه به سمبولیسم ختم می شود. مقاله‌ی حاضر، به بررسی سفر در اشعار اخوان می‌پردازد. باید گفت اخوان در زندگی شخصی چندان اهل سفر نبود اما سفر در اشعار او دارای جایگاهی ویژه است. تكیه‌ی اصلی این مقاله بر روی تحلیل موردی شعر چاووشی است. اما بنابر ضرورت از چند شعر دیگر نیز به عنوان نمونه و شاهد مثال یاد شده است. سفر در اشعار وی به سه شكل تخیلی و درونی، تاریخی و نمادین دیده می شود. شعر چاووشی را می توان نمونه‌ی خوبی از سفری نمادین در اشعار وی دانست.
